Dit is deel 2 over de sangha. Lees het in alle rust en reflectief. Misschien eerst 10 minuten mediteren. Klik hier voor deel 1. De foto is van Adam Kring, Unsplash.
Mindfulness in de sangha.
Als je nieuwkomer bent in de gemeenschap, moet je je geen zorgen maken over wat het juiste is om te doen. Als je om je heen kijkt zou je kunnen gaan denken: "Ik weet niet wat het juiste is om te doen."
Dat idee kan je erg ongemakkelijk doen voelen. Je kunt denken: "Ik schaam me dat ik niet het juiste doe. Er zijn mensen die buigen, en ik buig niet. Mensen lopen langzaam en ik iets te snel."
Dus het idee dat je misschien niet het juiste doet, kan je in verlegenheid brengen. Maar weet je wat echt het juiste is? Het juiste is om te doen wat je doet in mindfulness, bewust opmerkzaam, wakker.
Wel met, niet zonder mindfulness
Mindfulness is het levend houden van iemands bewustzijn in de huidige realiteit. Buigen is misschien niet het juiste om te doen als je niet buigt in mindfulness. Als je niet buigt maar opmerkzaam bent, is niet buigen het juiste. Zelfs als mensen langzaam lopen en jij rent, doe je het juiste als je bewust rent. Het verkeerde is wat je ook doet zonder mindfulness.
Als we dit begrijpen, zullen we ons niet meer schamen. Alles wat we doen is goed, op voorwaarde dat we het in mindfulness doen. Buigen of niet buigen, dat is niet de vraag. De vraag is of je wakker bent, bewust opmerkzaam. En dan buig je, of niet. .
Aanwezig zijn in de sangha
Je zit niet alleen voor jezelf, je zit voor de hele sangha – niet alleen de sangha, maar ook voor de mensen in je stad. Want als één persoon in de stad minder boos is, meer lacht, profiteert de hele stad.
De sangha is gemaakt van het werk van individuen, dus we hebben de plicht om te helpen de energie van de sangha te creëren. Onze aanwezigheid, wanneer het een bewuste aanwezigheid is, draagt bij aan die energie.
Wanneer we afwezig zijn tijdens de activiteiten van de sangha, dragen we niet bij aan sangha-energie. Als we niet naar een zitmeditatie gaan, voeden we onze sangha niet. We doen ook onszelf tekort, omdat we niet profiteren van de sangha.
Niet perfect willen zijn
Onze transformatie en genezing zijn afhankelijk van de kwaliteit van de sangha. Als er genoeg mensen glimlachen en gelukkig zijn in de sangha, heeft de sangha meer kracht om te genezen en te transformeren. Je moet dus investeren in je sangha.
Elk lid van de sangha heeft zijn of haar zwakheden en sterke punten, en je moet ze herkennen om goed gebruik te maken van de positieve elementen in het belang van de hele sangha.
Je moet ook de negatieve elementen herkennen, zodat jij en de hele sangha kunnen helpen ze te omarmen. Je laat dat negatieve element niet alleen aan de persoon over, omdat hij het misschien niet zelf kan vasthouden en transformeren.
Je hebt geen perfecte sangha nodig – een familie of een gemeenschap hoeft niet perfect te zijn om behulpzaam te zijn.
Omarmen wat is, ook het lastige.
In de sangha moeten er moeilijke mensen zijn. Deze moeilijke mensen zijn een goede zaak voor je – ze zullen je vermogen om de sangha op te bouwen en te ontwikkelen op de proef te stellen.
Op een dag, wanneer die persoon iets zegt dat niet erg aardig voor je is, zul je in staat zijn om te glimlachen en het zal je helemaal niet laten lijden. Je mededogen zal geboren zijn en je zult in staat zijn om hem of haar te omarmen binnen jouw mededogen en jouw begrip. Dan weet je dat je beoefening gegroeid is.
Je moet blij zijn dat zo'n daad je niet meer boos of verdrietig maakt, dat je genoeg compassie en begrip hebt om het te omarmen. Daarom moet je niet in de verleiding komen om de elementen waarvan je denkt dat ze moeilijk zijn in je sangha te elimineren.
Ik neem mijn toevlucht tot de sangha
De reden dat we ons voor iets verschuilen, is omdat we bescherming nodig hebben. We kunnen het gevoel hebben dat we niet sterk genoeg zijn om alleen te zijn, dus we zijn geneigd om iemand te zoeken bij wie we ons veilig kunnen voelen.
Maar heel vaak nemen we onze toevlucht tot mensen of dingen die helemaal niet solide zijn. Als de lamme in het water valt en de blinde gaat hem redden, verdrinken ze beiden.
De rol die de sangha speelt is het ondersteunen, beschermen en voeden van ons. In de sangha is er stabiliteit en vreugde. De sangha is gewijd aan de beoefening van mindfulness, concentratie en inzicht.
Omdat iedereen in de sangha profiteert van zijn of haar eigen mindfulness, kan iedereen vertrouwen op de collectieve energie van mindfulness, concentratie en inzicht van de sangha. Daarom is er een gevoel van degelijkheid en veiligheid in de sangha. We zijn niet bang omdat de sangha er is om ons te beschermen.
Hoe beschermen we onze gemeenschap?
Dagelijkse voeding is wat een sangha sterk houdt. Culturen worden gevoed door kleine daden van communicatie, gebaren van vriendelijkheid, verklaringen van inclusie. Soms is het maar één woord of een glimlach.
Degenen onder ons die de mantel van de sangha dragen, die lid zijn van de gemeenschap, zouden er goed aan doen om hun cultuur bewust te voeden.
Dit betekent dat we ons moeten afvragen wat we in onze gemeenschappen willen zien. Een cultuur van inclusie? Een cultuur van mededogen, van vriendelijkheid? Van planetair denken? Een cultuur van transparantie? Samenwerking?
De sanghacultuur benoemen en behouden.
Religieuze culturen worden gezaaid door het geloof, en door de ideeën en waarden van de mensen die aan de deur komen. Ze worden ook gezaaid door de schaduwen en sterke punten van onze bredere cultuur: racisme, seksisme, democratie, technologie. Er spelen allerlei culturele invloeden mee.
Je kunt passief zijn over deze invloeden, of je kunt collectief het soort cultuur benoemen dat je wilt ondersteunen en creëren. Als je het eenmaal benoemt, moet je jezelf zoveel mogelijk aan die norm gaan houden. Jezelf aan die norm houden, keer op keer, versterkt je cultuur.
De vorm van de gemeenschap
De cultuur van een gemeenschap wordt diepgaand beïnvloed door haar structuur, door hoe ze wordt gevormd; de meeste spirituele gemeenschappen, hoewel sterk in waarden, zijn zwak van structuur.
Dit wordt over het hoofd gezien door de meeste mensen die de deur van een centrum binnenlopen. Ze zijn op zoek naar een dharma of religie die past. Ze kijken zelden naar de contouren van de macht.
Maar de gezondheid van een gemeenschap is direct verbonden met haar machtsstructuur. De loci van controle in een organisatie worden weerspiegeld in de kaart van hoe informatie stroomt en hoe beslissingen worden genomen.
Soms lijkt het wel of de spirituele waarden en normen in de gemeenschap helemaal los staan van de organisatie ervan. Dan lijkt het meer op zondag naar de kerk en door de week harde business.
Een volwassen gemeenschap heeft oog voor beide kanten en probeert die zoveel mogelijk een weerspiegeling van elkaar te laten zijn. Doen we wat we pretenderen te zijn en zijn we wat we doen? Walk your talk.
Kruisbestuiving
Gemeenschappen hebben kruisbestuiving nodig om te voorkomen dat ze geïsoleerd raken. Als een gemeenschap alleen leraren of theologen uit de eigen gelederen ontvangt, is dat een rode vlag.
Kruisbestuiving gebeurt door leraren uit te nodigen en door leden en leiders uit te breiden naar andere gemeenschappen. Zo blijft een community fris en relevant. Het gaat erom hoe je een gevoel van nederigheid en nieuwsgierigheid kunt behouden binnen leiderschap en sangha.
Wanneer je alleen omgaat met mensen die je overtuigingen delen, blijven die overtuigingen onweersproken. En ja, doctrines moeten voortdurend worden aangevochten, anders vervallen we in geloofssystemen die schaden of tot slaaf maken.
Alleen al door nieuwe leraren, nieuwe afstammingsverbindingen, verbindingen buiten je denominatie of zelfs buiten je huisreligie te introduceren, word je spirituele cultuur thuis verrijkt.
Gebruik voorlopig maar je relatieve wijsheid
In de boeddhistische traditie heet het: ‘Zodra een gemeenschap vorm heeft gekregen, zijn het water van mededogen en het vuur van wijsheid onze bescherming.’ De sangha is de expressie van ons collectieve hart.
Compassie is het enige medium waarin diepe en betekenisvolle relaties met anderen kunnen groeien en bloeien. Compassie communiceert verder dan woorden en doctrines. Het beschermt een gemeenschap tegen het vervallen in oordeel en reductief denken. Het is de moeder van geduld en verdraagzaamheid. Dit kan door iedereen worden gevoeld, de bottom line voor een levensvatbare (boeddhistische) gemeenschap.
Wijsheid, het vuur van de gemeenschap, is de tweede bescherming. Ja, er is de ultieme wijsheid van verlichting. Maar tot die tijd zullen we het moeten doen met de wijsheden van onderscheidingsvermogen, empirisch bewustzijn en kritisch denken.
Collectief ontwaken
Deze relatieve wijsheden kunnen obstakels opruimen, verlichting bieden in het gedeelde pad van een gemeenschap en banden smeden op basis van een collectieve visie op mededogen in plaats van doctrine.
Met het water van mededogen en vuur van wijsheid als bescherming van een gemeenschap, is collectief ontwaken niet alleen mogelijk, het kan onvermijdelijk zijn. Ik moet denken aan een uitspraak van de huidige Dalai Lama: "De volgende Boeddha zal waarschijnlijk een groep zijn."
We kunnen oefenen
Als ik inadem, zie ik dat ik deel uitmaak van een sangha en dat ik beschermd word door mijn sangha. Als ik uitadem, voel ik vreugde.
Je geloof kan je beschermen – geloof niet in de zin van de schrift of een boek – maar geloof als de beoefening belichaamd door mensen zoals jij.
Wanneer je mindful ademhalen beoefent, mindful wandelen en mindful luisteren naar de wind , breng je de elementen van vrede en stabiliteit in jezelf en word je gedurende die tijd beschermd. Je begint de energie van stabiliteit en vrede overal om je heen uit te stralen.
Dit zal helpen om je kinderen en je dierbaren te beschermen. Hoewel je misschien geen spirituele toespraak geeft met je woorden, geef je een spirituele -toespraak met je lichaam, met je inademing, met je uitademing, met je leven. Dat is de levende dharma. Dat hebben we heel hard nodig, net zoals we de levende sangha nodig hebben.
Nog een reflectie oefening
Ik nodig je uit om eens na te denken over dit verhaal. Het beste kan dat m.i. door jezelf verhalen te vertellen uit je eigen leven.
Periodes, momenten waarop we het hels moeilijk vonden om in je gezin, familie, gemeenschap te leven. Momenten waarop we liever weggekeken zouden hebben. Periodes waarin de de verantwoordelijkheid liever bij een ander legden.
Deel die verhalen eens met anderen. Je zult verrast zijn over hun verhalen. Pas als we onszelf in deze naaktheid durven te zien, kunnen we misschien zien hoe het met sociale en maatschappelijke dilemma's gesteld is. We moeten als het ware eerst leren kijken voordat we kunnen zien.
