De prijs van het loslaten van traditie
Geen van de 1.000 vrouwen in Dipaliya is naar school gegaan. Ze kunnen niet lezen of schrijven,laat staan Engels spreken. Elke dag strijden zij en hun families voor menselijke basisbehoeften zoals water en eten op tafel; elke dag weer.
De families leven van de landbouw en van sheabutter maken. Sheabutter is op veel manieren belangrijk. Het biedt niet alleen directe inkomsten voor de vrouwen, waardoor ze een zekere mate van financiële onafhankelijkheid hebben. Het brengt ook waardigheid.
Sheabutter maken komt uit een eeuwenoude traditie. Het geeft de vrouwen status, in de gemeenschap en in het gezin. Het is hun manier om bij te dragen aan de basisbehoeften van het gezin en het laat zien hoe belangrijk vrouwen zijn in de gemeenschap en traditie van de stam.
Wat willen de mannen?
De meeste mannen in de families zijn analfabeet. Zij hebben de verplichting om het voedsel voor het gezin te verzorgen. Maar zonder goed onderwijs zullen ze nooit een baan vinden in de moderne samenleving. Om eerlijk te zijn is het ook niet iets wat ze ambiëren.
Een kantoorbaan, vaak ver van het gezin, is niet de toekomst waar de meeste mannen en vrouwen in de gemeenschappen waarmee we werken van dromen. De mannen willen een fatsoenlijke boterham verdienen als boer (loodgieter, elektricien, timmerman, blokmaker, ...)
De vrouwen willen hun traditionele rol als leider van het gezinshuishouden behouden. Ze willen dat hun families bij elkaar blijven en ze willen saamhorigheid in hun gemeenschappen. Ze dromen van een beetje meer (financiële) stabiliteit en een kans om de ketenen van armoede te doorbreken zonder hun traditie op te geven. De meeste mannen en vrouwen willen de familieband en de tradities van hun stam niet verbreken omwille van het geld. En waarom zouden ze?!
De schaduw van de vrije markt
De meeste educatieve en ontwikkelingshulpprogramma’s brengen echter geen ander alternatief dan een keuze tussen een traditioneel leven in armoede of het loslaten van hun kernwaarden omwille van wat we noemen 'vooruitgang'.
Maar zelfs met goed onderwijs zijn hun kansen op een betere toekomst erg klein. Meer dan 50% van de bevolking in Ghana Northern Region is jonger dan 35 jaar en de werkloosheid is veel groter dan het gemiddelde in Ghana.
Zelfs als iemand het dorp verlaat om een baan te vinden in de stad (of in het buitenland), worden degenen met een baan dik onderbetaald. Hier zie je de 'schaduwen' van de 'vrije markt' en van het moderne bedrijfsleven. Het creëert op schulden gebaseerde armoede in Ghana en moderne slavernij daarbuiten.
Moderne slavernij en prostitutie
De traditie van gemeenschap is het enige dat arme gezinnen beschermt tegen zakenmensen die profiteren van de moeilijke situatie waarin deze gezinnen zich al bevinden. Zonder dat worden de meesten dieper in de armoede geduwd met schulden of met banen die ze niet leuk vinden en waarin ze onderbetaald worden.
Het grootste exportproduct van Ghana Northern Region is goedkope arbeid. Mannen die de voetbalstations in Qatar en de hotels in Saoedi-Arabië bouwen in onmenselijke omstandigheden. Mannen die hun leven riskeren om rijkdom te vinden in Europa en eindigen als slaven in Noord-Afrika of in het beste geval als straat verkopers en schoonmakers in Europa.
Vrouwen belanden in de prostitutie waar hen een baan in het huishouden werd beloofd (in Arabische landen worden Afrikaanse/Aziatische huismeisjes en kindermeisjes vaak verkracht door de mannen in de gezinnen waar ze voor werken ).
Hoe de gemeenschap afbrokkelt
De traditie van delen is niet alleen een manier om de armen te laten overleven. (Ik heb wat rijst, jij hebt wat tomaten, zij heeft wat paprika's; samen hebben we een maaltijd). Het is ook een belangrijk fundament om op voort te bouwen, waardoor negatieve uitingen van het zelf (Ego) worden voorkomen om zich te manifesteren en over te nemen.
Nu al kan men zien hoe het principe van gemeenschap wordt verlaten -voornamelijk door jongeren- en hoe het gemeenschappen afbreekt, waardoor scheiding en wantrouwen ontstaan. Elke ouder wil dat zijn kind een betere toekomst heeft met minder armoede.
Wat willen de jongeren?
De jongeren zien voorbeelden van rijkdom op tv, in advertenties en bij de westerlingen die in Ghana zijn. De meeste jongeren willen kopiëren wat ze op tv zien.
Ze willen Coca cola (Malt) drinken in plaats van de lokale drankjes. Ze willen hun geld uitgeven om het tegoed op hun telefoon 'op te waarderen' om Facebook te gebruiken in plaats van het weinige te delen dat ze moeten bijdragen voor medicatie van een familielid. Ze willen de dure zepen en parfums van de grote (buitenlandse) bedrijven gebruiken in plaats van de lokale. Ze willen de chemicaliën gebruiken in de landbouw omdat het er zo gemakkelijk uitziet.
Ze willen de rijkdom, maar zijn niet bereid om ervoor te werken, noch in staat om te zien hoe hoog de prijs is die ze eigenlijk betalen. De criminaliteit neemt toe en zonder het vangnet van de gemeenschap of zonder de man die dicht bij zijn familie staat, neemt ook de gendergelijkheid af.
U kunt bijdragen om Dipaliya's Woman Association steunen met een donatie aan ons Dipaliya Community Investment Fonds.
Klik naar aflevering 1
Klik naar aflevering 2
Klik naar aflevering 4
Klik naar aflevering 5
