Maak van klimaatangst een wapen voor actie.
Februari 2020 publiceerde Follow The Money een artikel over klimaattwijfelzaaiers in Nederland. Dat begint zo:
“Nederland is een kraamkamer van het Europese klimaatscepticisme, zo toonden Follow the Money, Platform Authentieke Journalistiek en de Volkskrant afgelopen zaterdag aan. Met geld van onder andere Shell werd in de jaren '90 actief twijfel gezaaid over de menselijke invloed op het klimaat. De beweging die toen werd geboren, bestaat nog steeds. En nog altijd is er een geldstroom vanuit de fossiele industrie zichtbaar.
Een belangrijke drijfveer achter die beweging is Clintel, een organisatie waarin een eigenzinnige gepensioneerde hoogleraar een hoofdrol speelt. Onder de dekmantel van wetenschappelijke kritiek wordt doelbewust en actief twijfel gezaaid over de klimaatverandering die nu toch echt wel een crisis geworden is.''
Resultaat? In 2020 was 76% van de volwassenen in Nederland bezorgd over de klimaatverandering. 24% dus niet, met een oververtegenwoordiging in FVD en PVV.
Generatie-Z, weerbaarheid en veerkracht
Zet de motieven en acties van deze klimaatsceptici eens af tegen de wanhoop en het doemdenken van veel jongeren uit Generatie-Z. Dan dringt zich bij mij een beeld op van destructieve, door macht en aanzien verblinde witte mannen met een nostalgische en narcistische mindset. Dit soort onverbeterlijke betweters en opportunisten zijn niet op andere gedachten te brengen, dat is bij voorbaat een verloren zaak.
Het lijkt mij daarom beter om energie te steken in de weerbaarheid en veerkracht van de jonge mensen om hun eigen toekomst vorm te geven. Dat is hard nodig want het is schrikbarend hoeveel jongeren serieus last hebben van klimaatangst of eco-angst zoals het ook genoemd wordt.
- In maart 2020 heeft Force of Nature een groot onderzoek onder 500 jongeren wereldwijd over klimaatangst en toekomstbeeld gepubliceerd. Wat leverde dat op?
- Dan zijn er jonge mensen als Greta Thunberg die niet verlamd raken maar juist in actie komen. Wat is het verhaal dat zij vertellen waarom collectieve actie belangrijk is?
- Hoe kunnen wij als ouders, grootouders, docenten en jongerenwerkers onze jongeren steunen om uit de greep van klimaatangst te blijven.
- Hoe zou de discussiegids van Force of Nature ingezet kunnen worden om klimaatangst bespreekbaar te maken?
Wat is Force of Nature?
Force of Nature is een jongeren non-profit organisatie die de geesten rijp maakt en mobiliseert voor klimaatactie. Via hun online programma's, cultiveren ze innerlijke gedrevenheid en ze leveren de tools om verandering te bewerkstelligen en grote gemeenschappen te creëren. Ze ondersteunen leiders in het bedrijfsleven, onderwijs en beleid om jongeren samen te brengen en te focussen op het vinden van resultaatgerichte intergenerationele klimaatoplossingen.
Generatie-Z, de jongeren tussen15 en 25 jaar.
Uit het rapport van Force of Nature: ''Wij, jongeren van vandaag hebben deze realiteit niet gecreëerd; we hebben die geërfd. Ons wordt verteld dat we de laatste generatie zijn met een kans om het lot van onze planeet te keren. Het mag dan ook geen verrassing zijn dat er sprake is van een epidemie van psychische problemen.''
"Eco-angst" neemt toe en jongeren lijken het zwaarst getroffen. Uit onderzoek uit 2019 blijkt dat in het VK 70 procent van de 18-24-jarigen "eco-angst" kennen, - hulpeloosheid, woede, slapeloosheid, paniek en schuldgevoel (Friends of the Earth, 2020).
Wat is eco-angst?
De definitie omvat gevoelens van hulpeloosheid, woede, slapeloosheid, paniek en schuldgevoelens jegens de klimaat- en ecologische crisis. Aanhoudende en opdringerige zorgen over de toekomst van de Aarde.
''Bij Force of Nature hebben we hetzelfde gezien op wereldschaal. We hebben gesproken met studenten in meer dan 50 landen - van Tel Aviv tot Jakarta; New York naar Managua - en allemaal delen ze deze existentiële angst die hen 's nachts wakker houdt.
Het is ons duidelijk geworden dat dit geen kleine, vervelende zorg is; dit is niet een ongemakkelijke gedachte die je liever verdringt; dit is een geestelijke gezondheid crisis die onze dringende aandacht en actie vereist.
Dit geldt niet alleen voor jongeren die de directe gevolgen van klimaatverandering ondervinden, zoals overstromingen in Jakarta of branden in Australië, maar ook voor jongeren die klimaatverandering ervaren als een bedreiging die ze in de toekomst werkelijkheid zien worden.''
Catrina, 19 jaar
Ik voel constante angst dat het klimaat ernstig verslechtert. Het voelt alsof je er niets aan kunt doen als individu... en zoveel mensen lijken er niet om te geven.
Katherine Hudson, 18 jaar
Ik ben eerlijk gezegd super bang om naar New Orleans te verhuizen om te studeren, zegt Katherine Hudson, een 18-jarige uit Knoxville, Tennessee. Hoewel ik ernaar uitzie omdat ik van Louisiana hou, ben ik ook bang dat er weer een Katrina-achtige situatie gebeurt.
De kernboodschap van de jongeren
Jong professionals, middelbare scholieren, masterstudenten, kunstenaars, muzikanten, atleten, zusters, broeders, zonen, en dochters. De stemmen zijn divers, maar de boodschap is universeel: We hebben hoop nodig.
De theorie is simpel: we kunnen niet vluchten voor onze gevoelens net zo min als we kunnen vluchten voor de klimaatcrisis.
Wat zijn die gevoelens? 70% van de deelnemers aan het onderzoek voelden zich hopeloos, overweldigd, verloren, machteloos en permanent gestrest wanneer ze dachten aan klimaatverandering. De angst voor de klimaatverandering heeft dus een niet te missen negatieve impact op hun mentale en emotionele gezondheid.
Yaashee, 19 jaar
Ik wil geen kinderen omdat ik niet weet in wat voor soort wereld ik ze zal brengen.
Anna, 20 jaar
Ik zou eco-angst definiëren als een gevoel van hulpeloosheid en gebrek aan persoonlijke kracht in de naderende klimaatcrisis, gecombineerd met de wetenschap dat het lange tijd een diepe impact op mijn leven zal hebben [...] Ik heb eco-angst vanaf de tijd dat ik een adolescent was. Ik heb vaak aan suïcide gedacht, met intense angst als gevolg.
Ananya, 15 jaar
Het maakt me bang om na te denken over hoe ver we zijn gekomen. Is er eigenlijk wel een manier waarop we kunnen veranderen en de dingen beter kunnen maken of we zijn te laat?
Hoe kunnen we deze eco-angst vol lastige emoties in betere banen leiden?
Dit dieptepunt, dit punt van emotionele kwetsbaarheid, maakt een transformatie naar een duurzamere levensstijl mogelijk.
Dit zal echter niet vanzelf gaan: vooral jongeren, mensen in de greep van psychologische ontwikkeling, hebben het nodig om cognitieve en emotionele vaardigheden te ontwikkelen waarmee ze hun gevoelens woorden kunnen geven – wat zoveel betekent als het leren omzetten van verhalen over verdriet en wanhoop in een persoonlijk verhaal.
Worstelen met deze angsten kan overweldigend en frustrerend zijn, maar veel studenten zeggen dat praten met geliefden of betrokken raken bij school- of gemeenschapsorganisatie hen heeft geholpen.
In Teen Vogue van april 2022 lezen we een aantal verhalen van jonge mensen die deze omslag hebben leren maken. De hoop is nooit verloren. Zoals klimaatactivist Mitzi Jonelle Tan schreef "Elke seconde telt; elke fractie van een graad [opwarming] is belangrijk." Een kleine bloemlezing.
Lily Gelb, 15 jaar
Veel tieners zijn het erover eens dat het moeilijk is om ons voor te stellen dat we kinderen krijgen als we ouder zijn. Het lijkt wreed om kinderen te krijgen als we weten dat ze nog brutere gevolgen van klimaatverandering zullen ervaren dan onze generatie.
Op mijn school hebben we het geluk dat we een fulltime coördinator voor het duurzaamheidscurriculum hebben die ook de middelen krijgt om klimaateducatie vorm te geven. Studenten krijgen de kans om klimaatactivisten te worden en krijgen tijdens onze schoolweek tijd om deel te nemen aan activisme.
Aina Marzia, 16 jaar
Een grote zorg van mij is fast fashion en afval. Winkels zoals Shein en H & M zijn erg populair onder mijn collega's. Sommigen van ons kunnen er geen genoeg van krijgen.
Het probleem is dat we deze stukken maar één of twee keer dragen en dan gooien we ze weg, waarna ze op de vuilbelt terecht komen. Ik moedig mijn vrienden en klasgenoten aan om minder te kopen en merken te vermijden die kleding onethisch maken.
Eleana Kostakis, 17 jaar
Ik heb angst en ik heb met mijn therapeut gesproken over hoe ik me voel, dat ik geen tijd meer heb voor mijn toekomst omdat de wereld snel vergaat. Ik vond mijn therapeut via school. Zij heeft me geholpen dingen te vinden die me kunnen afleiden wanneer ik over dit onderwerp begin te piekeren, zoals een dagboek bijhouden of een show bekijken die ik echt leuk vind.
Lily Aaron, 18 jaar
In gesprekken met familie en in andere door volwassenen gedomineerde situaties, hebben oudere mensen de neiging om extreem defensief te worden wanneer wij de oorzaak van de klimaatcrisis willen aanpakken. Als we laten zien hoe kolonialisme, witte suprematie, kapitalisme en hebzucht de kern vormen van waar we vandaag zijn, hebben volwassenen de neiging om jonge mensen af te schrijven als naïef en zelf door te leven zoals ze gewend zijn.
Veel van de angsten waarmee ik word geconfronteerd met betrekking tot de klimaatcrisis deel ik met collega-activisten, dus ik heb het geluk en de gelegenheid om met mijn angsten om te gaan. Dat is belangrijk voor me.
Amaya Turner, 17 jaar
Eerlijk gezegd is het soms moeilijk om je niet opgebrand of overweldigd te voelen als je over klimaatverandering praat. Vooral omdat het nieuws bijna altijd slecht is. Ik raak gestrest en moedeloos als ik eraan denk hoe slecht de wereld eruit zal zien als ik volwassen ben, [en] hoe het eruit zal zien voor de generaties die daarna komen.
Ik wil een verandering bewerkstelligen, maar het is moeilijk om te geloven dat één persoon het verschil kan maken wanneer enkele van de belangrijkste bronnen van vervuiling afkomstig zijn van industriële fabrieken of [vanwege] lakse regelgeving, niet van persoonlijke keuzes.
Madigan Traversi, 16 jaar
Ik verloor mijn huis in de Tubbs Firestorm in 2017. Ik was 12 jaar. Ik verloor al mijn bezittingen, het huis waarin ik ben opgegroeid en de bomen, bloemen en dieren in het wild die me al die jaren omringden.
Ik heb met therapeuten gesproken over mijn ervaring en veel eigen onderzoek gedaan naar de mentale gezondheidseffecten van de klimaatcrisis. Het is nuttig geweest, maar de harde realiteit is dat angst rond onze toekomst niet irrationeel is; het is een zeer reële reactie op een huidige bedreiging voor onze toekomst.
Ik heb het geluk deel uit te maken van een gemeenschap die deze crisis direct erkent. Wat mij het meest opvalt in deze gesprekken is het belang van klimaateducatie. Het is zo belangrijk voor jonge mensen om samen te kunnen werken met en vastgehouden en ondersteund te worden door volwassenen als ze de grote verantwoordelijkheid nemen om een klimaatvoorvechter te zijn.
Van persoonlijke wanhoop
Voor sommige klimaatactivisten is doemdenken over het klimaat de nieuwe manier om klimaatverandering te ontkennen.
Slechts ongeveer 6% procent van de Nederlanders (CBS) ontkent dat klimaatverandering door de mens is veroorzaakt. Nog teveel, maar die zullen er altijd blijven.
Verontrustender is dat veel jonge mensen zich afvragen of het te laat is om er iets aan te doen. Er is een reëel gevaar dat het eindresultaat hetzelfde kan zijn: nietsdoen.
"Het doem-en-sombere verhaal houdt mensen wanhopig of zorgt ervoor dat ze zich terugtrekken", zegt Sophia Li, een klimaatjournalist en podcaster. "Somberen is niet duurzaam."
Kloksgewijs vanaf linksboven:: Leah Thomas, Sophia Li, Alaina Wood and Kristy Drutman. Fot's door: Danielle Crockett.
Naar collectieve actie
Sophia Li is één van de vier jonge vrouwen, geïnterviewd door Nexus Media News over hun werk om doemdenken over het klimaat om te zetten in hoop en actie. De andere drie zijn Leah Thomas, Intersectioneel milieuactivist, Alaina Wood, de garbagequeen op Tiktok en Kristy Drutman van Browngirlgreen. Een paar van hun opmerkingen.
Nexus: Hoe zijn jullie klimaat-activisten geworden. Wat was de aanleiding?
Leah Thomas: Ik studeerde milieuwetenschappen. Ik herinner me dat ik terug naar huis ging naar mijn familie en niet in staat was om klimaatwetenschap te communiceren op een manier die toegankelijk was. Ik vroeg me af, waarom maken deze mensen in mijn leven zich niet druk over het klimaat? In 2020 plaatste ik mijn intersectionele milieubelofte op social media en plotseling zagen miljoenen mensen het.
Alaina Wood: Toen de pandemie toesloeg heb ik TikTok gedownload. Ik zag mensen bizarre beweringen doen, zoals: als je niet 100% veganistisch of 100% zero-waste bent, ben je geen klimaatactivist. Ik dacht: wacht eens even, dat is absoluut niet waar, dat schrikt mensen gewoon af van de beweging. Dus maakte ik een video waarin ik tekeerging over de zero-waste-beweging. En ik denk dat het resoneerde. [Noot van de redactie: het werd meer dan 400.000 keer bekeken].
Nexus: Hoe blijf je zelf mentaal en emotioneel gezond als je zo hevig betrokken bent?
Kristy Drutman: Het belangrijkste is om te weten dat je deel uitmaakt van een breder ecosysteem en dat niet alles van jou afhankelijk is. Ook al is deze crisis urgent, ook al voelt het alsof alles nu gedaan moet worden, het is belangrijk om te onthouden dat dit werk een heel mensenleven zal duren.
Nexus: Hoe vermijden jullie dat je het doemdenken versterkt?
Sophia Li: Een alarmverhaal over het klimaat is onhoudbaar voor zowel de beweging als voor het individu. Studies hebben aangetoond dat het doemverhaal mensen in wanhoop houdt of ervoor zorgt dat ze zich terugtrekken. Dat is een natuurlijk copingmechanisme.
Als je met iemand in de klimaatfrontlinie praat, heeft die niet dat doem-en-sombere verhaal. Als ze dat wel zou doen, zou ze in feite zeggen: ik geloof niet in de toekomst van mijn huis, mijn land, mijn familie, waar ik vandaan kom.
Nexus: Wat zien jullie als je rol in het bestrijden van desinformatie?
Alaina Wood: Vrijwel mijn hele leven ben ik bezig met het ontkrachten van verkeerde informatie. Ik heb het gevoel dat het mijn plicht is als milieuwetenschapper, en ook als klimaatcommunicator, om verkeerde informatie te corrigeren, omdat ik weet dat het uiteindelijk de beweging schaadt en het mensen in het proces schaadt.
Veel van de desinformatie die ik ontkracht komt van vragen uit mijn publiek; zoals: ‘Hé, ik begrijp dit niet, klopt dit?’ Ik vind het geweldig dat mensen zich comfortabel genoeg voelen om te taggen en met andere creators te praten - dat versterkt alleen maar onze beweging als geheel.
Sophia Li: Meestal denken we dat het de klimaatontkenners zijn die we moeten bestrijden. Maar zelfs in de V.S. vormen zij minder dan 10 procent van de bevolking. Het zijn de klimaatvertragers die we echt moeten motiveren.
Ik zou niet per se zeggen dat desinformatie de grootste vijand is. Het is meer dat er veel ruis en weinig nieuws is. Mensen worden afgeleid door het lawaai. Ze worden afgeleid door oproepen tot individuele actie, zoals zero-waste moeten zijn of veganist, terwijl ze zich zouden moeten concentreren op het veranderen van de grotere systemen en het verantwoordelijk houden van leiders.
Nexus: Hoe praat je met klimaatsceptici?
Leah Thomas: Niet doen, als je dat niet wilt. Als iemand een klimaatscepticus is en die zorgt ervoor dat je je ongemakkelijk voelt en tegen je wilt vechten, kun je je gevechten kiezen.
In plaats daarvan kun je ook gewoon laten zien hoe je leeft. Zoals herbruikbare containers meenemen, praten over je elektrische auto - gewoon oprecht praten over iets waar je om geeft. Ze zijn misschien geïnteresseerd. Ga ze niet de les lezen, zoals ‘Laat me je over dit onderwerp informeren.’
Nexus: Wat vind je van mensen die zeggen dat individuele actie niet genoeg is?
Alaina Wood: Ik heb het over individuele collectieve actie. Het is niet zo, als jij of iedereen een metalen rietje gebruikt, we het klimaat gaan redden, want dat is niet waar.
Het werkt beter als individuen samenwerken om regeringen, bedrijven en militairen verantwoordelijk te houden voor hun uitstoot en voor hun gruwelijke milieumisdaden. Dat is hoe we echte collectieve actie zullen krijgen.
Nexus: Wat zeg je tegen mensen die zich hopeloos voelen over het klimaat?
Leah Thomas: Ik probeer ze te laten weten dat eco-angst echt bestaat en dat de gevoelens die ze hebben normaal zijn. Ik laat ze enkele klimaatoplossingen zien, of herinner ze er gewoon aan dat het oké is om je ook blij te voelen.
(Deze interviews van Nexus Media News werd mogelijk gemaakt door Open Society Foundations)
Enkele conclusies uit deze interviews
- Er is altijd een trigger die jouw klimaatonrust activeert en voelbaar maakt. Bij mij was dat het lezen van de essays van Bruno Latour. (‘Waar ben ik’ en ‘Waar kunnen we landen’)
- De energie van de onrust kun je omzetten in een activiteit die dicht bij die trigger ligt. Wat trok je belangstelling, je woede, je verdriet. Ga geen hele andere gebieden in. Mijn activiteit is bloggen.
- Weet dat je niet de hele wereld in je eentje hoeft te redden. Laat dat ook anderen weten. We zijn met velen. Zoek de community waarin jij je thuis voelt en je ei kwijt kunt. Dat is een onontbeerlijke steun voor optimisme, veerkracht en hoop. De meditatiekring in Rheden is voor mij een onontbeerlijke energizer.
- Put jezelf niet uit door 24/7 fysiek, mentaal en emotioneel door te blijven rennen. Respecteer je grenzen. Neem rust, take-a-break en weet dat de community en de beweging doordenderen, ook als jij even op apegapen ligt.
- Blijf gefocust en verspil geen energie aan onverbiddelijke ontkenners. Ik blok ze op facebook en andere social media als er een al te opdringerig wordt. Wil je je toch een beeld vormen van echte ontkenners, neem dan een kijkje op climategate.nl, vol absurdistische gesprekjes. Pas wel op niet beinvloed te worden door de halve waarheden en aperte leugens.
Hoe kunnen ouderen de jongeren steunen om van doem naar daad te gaan?
Jeugdzorgers kunnen geen kind fatsoenlijk plaatsen. Huisartsen hebben teveel patiënten met teveel kwalen. Rechters en politie moeten dossiers laten liggen. De belastingdienst draait stuk door eisen van de Tweede Kamer. Liquidaties zijn bijna aan de orde van de dag. Onderwijs en Zorg zijn burn-out.
Onze democratische samenleving staat op springen, zo lijkt het. More, more, more, roept onze kleindochter van 18 maanden als haar bordje leeg is. Dat is Nederland. We willen meer, we willen alles.
We willen racistisch zijn en vrouwen lastigvallen op een Formule-1 race van Max Verstappen.
We willen kunnen lachen om seksistische grappen van Johan Derksen.
We hebben schijt aan elke moraal want die is toch maar van de elite.
We stemmen op een fout moederskindje dat zich profileert als narcistisch kamergeleerde, voor de lol omdat het kan.
Gelukkig leert de geschiedenis dat elke dieptepunt een keerpunt heeft. WOll heeft de VN, de NAVO en de NATO voortgebracht en tot kortgeleden vrede in Europa. Mensen met een bijna-dood ervaring voelen zich daarna meestal vrediger, gelukkiger, opener, kijken met een nieuwe blik naar hun leven en de wereld.
Elke dieptepunt heeft een keerpunt. Dat te weten biedt hoop. Dat geeft vertrouwen en kracht om niet weg te zinken maar op te staan en door te gaan.
Misschien is dat het eerste wat je als oudere aan een jongere kunt laten weten. Er is altijd hoop. Maar laat dat niet eerder weten dan nadat je geluisterd hebt.
Al die gevoelens rond klimaatangst, eco-angst en het verlies van een toekomst, die hebben een luisteraar nodig. Een luisteraar die uitnodigt om te vertellen, om je hart uit te storten, die een arm om je schouder legt. Een luisteraar ook die in staat is om jou door je angst heen te loodsen zodat je weer in jezelf kunt geloven en voor jezelf kunt staan. Maar na dat eerste begin is er meer.
Een weg naar vrijheid, vastberadenheid, gemeenschap en visie.
Vergroot de kracht van kennis bij jongeren, zoals over
- De relatie tussen geestelijke gezondheid en klimaatverandering
- Hoe externe invloeden onze mindset beïnvloeden
- De kracht van vriendschapsgevoelens
- De impact van 'zelfbeperkende overtuigingen': hoe ze kunnen activeren of ontkrachten
Vergroot hun vaardigheden die zelfvertrouwen geven, zoals
- Woorden geven aan wat je voelt en waarom we ons op een bepaalde manier kunnen voelen
- Identificeren van belemmeringen om actie te ondernemen
- Onderscheid maken tussen overtuigingen die ons dienen of belemmeren
- Veerkracht ontwikkelen tegen externe factoren en autonomie over je emotionele reactie
Geef tips en tools om zelf hun gedrag duurzaam te veranderen, zoals
- Herschrijf zelfbeperkende overtuigingen door actie
- Handelen met nieuw ontwikkelde vaardigheden, talenten en passies om oplossingen te leveren
- Gebruik onze invloedssferen om anderen tot actie te inspireren
Behalve deze suggesties uit het rapport van Force of Nature zijn er Nederlandse initiatieven waarmee wij als ouderen ondersteuning kunnen bieden. Ik moest goed zoeken op internet dus heel erg zichtbaar of mainstream zijn die hulptroepen niet, ondanks dat sommigen al heel lang bestaan.
IVN Natuureducatie
IVN bestaat al sinds 1960 en heeft duizenden cursussen en initiatieven ontwikkeld in de afgelopen 60 jaar. Een van die cursussen is ‘Tiny Forest’ , het aanleggen van een klein bos met inheemse planten.
Het initiatief daarvoor is ontwikkeld in het Young Professionals Project 2020 van Global Compact Network Netherlands. Hier ook een video over GCNN.
In 2015 plantte IVN Milieueducatie haar eerste Tiny Forest in Nederland. Sindsdien neemt het aantal Tiny Forests en hun impact toe met elk bos dat geplant wordt. Elk Tiny Forest wordt geadopteerd door een lokale school, die het bos gebruikt als een buitenlokaal.
Wetenschappers van Wageningen University and Research (WENR) en burgerwetenschappers hebben 595 verschillende soorten dieren en planten ontdekt in Tiny Forests in heel Nederland.
Wageningen University and Research (WENR) stelde vast dat één Tiny Forest van 200 m2 250 kilogram CO2 per jaar vastlegt. Dat is hoeveel CO2 je uitstoot als je met de auto van Amsterdam naar Barcelona rijdt.
Enthousiast geworden over Tiny Forest en zelf aan de slag? Dat kan met IVN cursus en video's! Heb je geen 200 m2 tuin tot je beschikking voor een Tiny Forest? Met Tuiny Forest leg je binnen een halve dag een inheems microbos van 6m2 in je tuin aan. Een betere bijdrage aan biodiversiteit kun je niet leveren. Volg de link en kom in actie!
Aworld.org
Ook uit de hoek van Young Professionals komt Aworld. Een leuke app voor op je mobiel (Iphone en Android). Die moet je dus eerst installeren.
AWorld werd geselecteerd als het officiële platform ter ondersteuning van ActNow, de Verenigde Naties campagne voor individuele actie op het gebied van klimaatverandering en duurzaamheid.
Je wordt met de app gestimuleerd om elke dag iets te doen wat goed is voor klimaat, milieu of duurzaamheid. Je krijgt tips over wat je kunt doen en je kunt bijhouden wat je gedaan hebt. Voor elke actie krijg je punten.
Zo heb ik de afgelopen 2 dagen 80 kg CO2 bespaard, 1122 liter water minder verbruikt en 1825 punten verdiend. Leuk om er met je kinderen een wedstrijdje van te maken.
Ik heb één maar. Individueel consumentengedrag is belangrijk, absoluut. Maar diezelfde consument staat onder invloed van grote bedrijven, de fossiele industrie en ambtelijke instituten.
Op dat niveau zijn het de beleidsmakers die aan de bak moeten. We maken nu mee hoe moeilijk dat is, zie de boerenacties, betaald door de agro-industrie.
De discussiegids van Force of Nature voor jonge mensen
Ik ben erg gecharmeerd van de discussiegids voor jonge mensen die door het team van Force of Nature is gemaakt.
Hun homepage opent met: Als opvoeder heb je een unieke kans om jongeren uit te rusten met de tools om actie te ondernemen. Je hebt ook een unieke verantwoordelijkheid om hun geestelijke gezondheid en welzijn te beschermen: een groeiende zorg in het licht van de opkomst van klimaatangst.
De discussiegids, met 4 modules, is ontworpen door een groep jongeren die getraind is in het praten over klimaatangst. Het doel ervan is om je te helpen gesprekken over de klimaatcrisis te faciliteren en tegelijkertijd jonge mensen te beschermen, door hun sterke gevoelens te navigeren en emotionele veerkracht te bevorderen.
Zo is het maar net. Jammer dat die gids in het Engels is. Misschien is er een mogelijkheid die te vertalen en geschikt te maken voor gebruik in Nederland. Suggesties daarover zijn welkom. Om een idee te geven een kort overzicht van de 4 modules.
Module 1 is een video en gaat over de grote vraag: Wat is klimaatangst
In deze korte video hoor je van jongeren over de hele wereld hoe de klimaatcrisis zich bij hen laat voelen. Dit is niet vaak een vraag die we onszelf of elkaar stellen.
Maar de impact identificeren die de klimaatcrisis heeft op onze eigen geestelijke gezondheid is de eerste stap die leert om onze emoties te erkennen, voordat we ermee kunnen omgaan en ze kunnen kanaliseren in actie.
Module 2 is ook een video en stelt de vraag: Kunnen we klimaatangst fiksen? (nee natuurlijk). Wat wordt je gevraagd hier te doen?
Ontkracht de algemene misvattingen over klimaatangst. Laat de soms ongemakkelijke manieren ontdekken waarop de klimaatcrisis kan ons laten voelen. Identificeer onze copingmechanismen en introduceer manieren om emotioneel en psychologisch te oefenen in veerkracht.
Module 3 stelt de vraag: Hoe komen we van angst naar actie?
Introduceer het ondernemen van actie als uitlaatklep voor het kanaliseren van onze klimaatangst. Begeleidt deelnemers bij het identificeren van een thema waarop ze hun energie willen richten, iets wat nu al hun interesse heeft of waar ze nu al goed in zijn. Dichtbij henzelf dus.
Module 4 stelt de vraag: Kunnen we ons een betere toekomst voorstellen?
Herkader de klimaatcrisis als een kans om je een betere wereld voor te stellen. Laat deelnemers bedenken welke toekomst ze willen om in te wonen. Stel doelen om deze toekomst tot realiteit te maken.
Met een reflectieronde mee duurt een module 45 minuten. Elke module is voorzien van studiemateriaal en instructies om de bijeenkomsten te begeleiden. De best werkzame groepsgrootte is naar mijn eigen ervaring maximaal 7 deelnemers.
Wat ga jij nu doen?
- Pak jij dit op in jouw eigen omgeving? Dat zou ik een goede investering vinden.
- Ken jij mensen die expertise hebben in therapie voor jongeren met klimaatangst, ecofobie, of daaraan gerelateerde depressie e.d., laat het mij dan weten.
- Heb je nog andere suggesties, die zijn altijd welkom.
