De gast in huis.
Mozes komt terug van de Berg Sinaï waar hij in gesprek was met God. Dat was een lang gesprek, een mystiek gesprek. Beneden aangekomen kijkt hij met ontreddering naar zijn broeders en zusters. Ze dansen lallend en wankelend rond een gouden kalf. Razend is hij. Hoe durven ze in zijn afwezigheid een gouden kalf te aanbidden en God te vergeten?
Dat is dagelijkse kost in dit internet en marketing tijdperk. Mozes had beter maar niet kunnen leven in deze tijd. Of leeft hij eigenlijk toch wel? In onszelf, als een klein stemmetje dat irritant aan je jas trekt: ‘He, denk aan God! Daar heb je meer aan dan je AppleWatch’.
Kill the Buddha
Opgevoed als christen heb je een beeld gevormd van God. Dat is onvermijdelijk. Zolang je een beeld of gedachte of emotie hebt over God, staat dat tussen jou en je beleving van God. Ook dat is onvermijdelijk,
Kill the Boeddha, zegt Linji Yixuan, een oude zenmeester uit het jaar 866. Hij bedoelt precies dat: reken af met jouw beeld dat je over Boeddha gevormd hebt. Niet alleen het beeld, maar elke theorie, elke filosofie, elke hoop, elk verlangen.
Zolang je iets wilt bereiken richting God of Boeddha, staat dat tussen jou en God in. Vol verwachting klopt ons hart, zingen de kinderen. Maar zelfs die verwachting houdt ons gescheiden.
Je huis klaar maken
God is onbenaderbaar vanuit de menselijke geest, vanuit ons voelen en denken. God komt tot jou. Boeddha komt tot jou. Het enige wat je kunt doen is je huis klaar maken voor ontvangst, zoals je dat doet voor je gasten. Poetsen, schrobben en zemen. Maar dan innerlijk.
De troost is: God is er altijd. God is het fundament waarop wij kunnen bouwen. Boeddhanatuur is er altijd. Het is ons fundament, de grond waarop wij staan, de lucht die wij inademen, het leven dat in ons bruist, de liefde die ons omarmt.
God is ook Boeddhanatuur. Daar zit niets tussen. Het is moeilijk daarop te vertrouwen. Liever houden we zelf de hand aan het stuur. Bepalen we zelf wat we wel en niet willen. Zoeken we zelf oplossingen voor onze problemen. Dat laten we niet aan een God of Boeddha over die we toch niet kunnen bereiken. Stel je voor dat we iets anders krijgen dan we vragen.
Je huis op orde hebben
Zitten, mediteren is een oefening in vertrouwen. In loslaten van onze eigengereidheid en onze angst dat het anders niks wordt. Maar als we zitten en we dromen weg dan lopen we grote kans dat we de gast die komt mislopen. Dus zitten is ook wakker zijn. Je morele en ethische huis op orde hebben met een zuivere en heldere geest.
Graag zouden we het levenselixer vinden, de vinger kunnen krijgen achter het grote raadsel van ons bestaan. Helaas. Wij, zoals we hier zitten, zijn het gevolg van een oorzaak, een begin, een ontmoeting van twee kleine cellen.
Die zijn op hun beurt weer het gevolg van een oorzaak en dat zover terug als wij van de evolutie weten, de Big Bang. Maar zelfs de Big Bang is gevolg van een oorzaak, een begin. Het enige dat geen oorzaak, geen begin heeft is Boeddhanatuur, is God. Meer weten we daar niet van.
De gast in huis
Maar soms, zittend of lopend, onverwacht, als je niet oplettend bent, ongezien, komt er iets over je heen dat groter is dan jij. Dat zo achteloos eventjes maar aanwezig is dat je het nauwelijks opmerkt. Dat is zo’n moment dat onmiddellijk verdwijnt als je het opmerkt. Een moment dat jij er even niet meer toe deed, dat jij even niet meer in jouw waarneming bestond. Een moment dat je opgelost was in de tijdloosheid en ruimteloosheid voorbij bewustzijn. Dan zie je de gast in jouw huis. Zij was er eigenlijk al die tijd al. Je had haar alleen niet opgemerkt, te druk met je eigen zaken en je AppleWatch.
Ze is de huishoudster, de glazenwasser, je zoon, je dochter, de bakker, je partner. Ze is de liefde, de vriendelijkheid, de hartelijkheid. Ze oogt gewoontjes, huist in de uren van de dag en in je dromen ’s nachts. Ze heeft vele namen, ontelbare gedaanten. Ze is onweerstaanbaar. De Gast In Huis.
