Investeer in je geluk
Heb je genoeg van coaches die je gouden bergen beloven, therapeuten die je aan het lijntje houden en de trendy workshops die niet beklijven, dan moet je aan de bak. Tijd om serieus de diepte in te gaan.
Ga voor goed gezelschap
Als je er zelf niet meer uitkomt is het tijd voor goed gezelschap en een goed gesprek. Zo ben ik er zelf bovenop gekomen toen ik alles verloren had en wel mijn gezin moest onderhouden. Misschien kunnen mijn ervaringen jou helpen..
Stap door de angst
Wie je echt bent ontdek je pas als je alle angst voorbij bent. Het kan lang duren voordat je zover bent om onder ogen te zien wat in je schaduw verborgen ligt. Dat is mijn meest belangrijke verhaal.
Investeer in je geluk
'Gewoon jezelf zijn' is niet gemakkelijk. Het is hard werken, frustrerend en schokkend. Wijsheid van eeuwen, al dan niet aangepast, staat ons ter beschikking, evenals de laatste wetenschappelijke inzichten.
Maar toch, de weg gaan moet je zelf doen, stap voor stap. Dat is een proces dat je niet zomaar kunt versnellen of waarin je stappen kunt overslaan. Moeilijk? Nee, maar het vraagt absoluut commitment van je. Lees hoe het mij is gelukt en wat ik met De Luie Boeddhist wil doorgeven.
Wie je kunt zijn ligt in jou verborgen. Ik kan je helpen dat te herkennen, te erkennen en de weg te bewandelen om daarnaar te handelen. Ik heb dat zelf ook met vallen en opstaan geleerd en veel gedroomd en gedwaald.
Laat deze website je metgezel zijn om veel innerlijk te onderzoeken, angst te overwinnen en vertrouwen te hebben in je eigen Zijn. Samen brengen we de moed op om onder ogen te zien wat gezien moet worden en te doen wat gedaan moet worden.
Dat kan perfect per email, whatsapp of zoom. Zo kun je investeren in je geluk.
Dat is de weg naar innerlijke vrijheid en onafhankelijkheid in je werk, thuis, in je familie, in je clubs en de wereld. Dat is Yoga van de Geest. Bij mijn Opleidingen vind je de tools die je daarbij kunnen helpen.
Ik had en heb nog steeds Goed Gezelschap
Ik sta op de schouders van reuzen. Dat zijn psychiater Irvin Yalom met zijn Existentiele therapie, Nel in ’t Veld (VasjraYogini), mijn spirituele moeder en gestaltopleider, Alexander Lowen van Bio-Energetica, John Pierrakos van Core-Energetica, Ynse Stapert, mijn leersupervisor, Hans en Hanneke Korteweg, grondleggers van Itip, Paul Rebillot, de Jungiaanse meester, George Bode de eigenzinnige astroloog. Ken Wilber, de Amerikaanse filosoof. Dan nog de Tibetaanse leraar Sogyal Rinpoche die mij in 1980 de naam Orgyen Dhonden gaf. Hij is mijn spirituele start-up.
Zulke reuzen komen niet zomaar op je pad. Ze zijn er altijd maar jij moet ze toelaten.
In de jaren 90 rol ik in het organisatie-advieswerk en volg veel trainingen. In die jaren ben ik ook zeer actief in de leuke en inspirerende Nederlandse Vereniging voor Opleiding en Ontwikkeling (NVO2), de Landelijke Vereniging voor Supervisie en Coaching (LVSC) en in het innovatieve Center For Human Emergence (CHE).
Een praktijk streef ik zelf niet meer na. Maar voor een gesprek is er altijd plek. En dan is er nog Basic Boeddha en de Meditatie Opleidingen.
Mijn angst voorbij
11 jaar was ik en hulpje van de melkboer. Niet zomaar een melkboer. Een melkboer met paard en wagen. Apetrots was ik. Andere kinderen keken jaloers, zij wilden dat ook wel.
Ik leerde paarden mennen, mijn eerste leiderschap.
Ook leerde ik om die zware melkbussen zonder veel inspanning met z'n tweeën op de wagen te tillen. Maar vooral kwam ik over de vloer bij veel verschillende mensen, arm en rijk, deftig en volks, zwart, bruin en blank. Veel verschil zag ik niet. De melkboer was een goed tegenwicht tegen het gepest worden op school.
De brommer van mijn vader
Op jonge leeftijd haalde ik een brommer tot op het kleinste ringetje uit elkaar om hem daarna weer in elkaar te zetten. Zo raakte ik vertrouwd met functionaliteit en verbindingen: één ringetje verkeerd en ik kreeg het motorblok niet meer in elkaar.
Zo, met die getrainde blik op functies en verbindingen, begon ik ook naar de mens te kijken. Dat bleek zo zijn grenzen te hebben. Voor het lichaam kon dit nog wel, het is hoe een chirurg analyseert en repareert. Tot die vraag in mij opkwam: Waarom valt mijn lijf niet uit elkaar. Wat houdt het systeem bij elkaar? Inmiddels was ik de realiteit al als een verzameling systemen gaan bekijken.
Diezelfde vraag ben ik toen op andere gebieden gaan stellen. Wat houdt een organisatie bij elkaar, een stad, een land, onze planeet, ons heelal, een religie, een wetenschappelijke discipline, Waardoor komt er aan alles ook een eind, gaat het leven er toch een keer uit en vervalt de vorm?
Leven aan de rafelranden
Ik had vermoedens, intuïties, momenten van inzicht. Vertellen durfde ik niet. Ik zette ze weg als fantasieën, dagdromen, irrationele gedachten. Faalangst genoeg, ik was bang uitgelachen of vernederd te worden. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.
Niettemin was die wereld van golvende energieën me meer vertrouwd dan de wereld van vlees en bloed en zeker die met de Rotterdamse mentaliteit.
Ik ben dan ook lang aan de rafelranden van het leven te vinden geweest, daar waar creativiteit te vinden is, waar het ongewone gedacht wordt, verdriet én vitaliteit klinkt in de tonen van een saxofoon. Waar de liefde zich vermomt in donkere nachten en tussen zwetende lijven.
Ik werd een runaway van het gymnasium, bang om te falen, voelde me niet welkom. Later psychologie een jaar geprobeerd maar het curriculum boeide me net zo min als dat van pedagogie. Ook een jaar geprobeerd. 12 ambachten en 13 ongelukken typeert de eerste 30 jaar van mijn leven, naast veel relaties die nooit stand hielden.
Ik ben inkoper geweest, boekbinder, grafisch vormgever, pr-adviseur, maatschappelijk werker in een crèche, videotherapeut, havenarbeider, persoonlijk assistent, huisbewaarder, drukker, straatfotograaf, projectleider van een werklozenproject, reiziger, pedagogisch medewerker. Soms had ik drie banen tegelijk.
Een vrije geest
In 1981 kwam dat allemaal bij elkaar toen ik Anne-Marie ontmoette. We volgden opleidingen, begonnen een eigen therapiepraktijk, kochten een huis, kregen onze twee kinderen. Een rollercoaster van 7 jaar. Alles wat ik de eerste 30 jaar geleerd had zat daarin en was de verrassende basis om met succes in dit proces te stappen.
Gaandeweg ontdekte ik wat mij die eerste 30 jaar heeft dwars gezeten. Toen mijn moeder kennismaakte met Anne-Marie zei ze bij wijze van waarschuwing: "Hans heeft veel vrijheid nodig. Hij is een vrije geest."
Dat klopt wel, maar er zat ook een zwart randje aan. Ik lag altijd in strijd met mijn vader en later met elke andere autoriteit. Dat ik ZZP'er geworden ben is niet zozeer een keus geweest maar eerder een, uiteraard tevergeefse, ontsnapping. Dat heet ondernemen met een handicap.
Tegenslagen maken sterk
Los van die handicap of misschien juist daardoor ben ik vier keer bijna failliet gegaan. Periodes van een goed inkomen wisselden zich af met dagen dat ik in de supermarkt boodschappen deed met een calculator in de hand. Elke cent is dan heel veel waard.
Aanleiding genoeg om depressief te worden zou je denken. Maar ik heb een belangrijk tegengif: een positieve instelling, diep vertrouwen en veerkracht. Daarnaast de steun door dik en dun van Anne-Marie en vrienden.
Van tegenslagen wordt je sterk. Dat kan ik met die bijna-faillissementen uit eigen ervaring bevestigen. Niet bij de pakken neerzitten, maar in vertrouwen oplossingen zoeken.
Commitment aangaan
Gaat dat vanzelf? Wat mij helpt is de kracht van commitment. Voor mijn dertigste waren relaties alleen voor mijn eigen plezier, moest ik met schaamrood op de kaken ontdekken. Ja zeggen tegen de relatie met Anne-Marie was en is nog steeds een ja tegen alles wat ik daarin tegenkom, het plezierige evengoed als het ongemakkelijke.
Ja zeggen tegen een klant is er met hart en ziel alles instoppen wat je in huis hebt. Een klant is geen zak geld. Voor veel ondernemers is dat helaas wel zo.
Commitment is ja zeggen tegen een verbinding. Naarmate ik leer om actiever in verbinding te staan wordt die verbinding ook vruchtbaarder in alle opzichten.
De vrucht plukken
Ik ben verantwoordelijker geworden, communicatiever, meer empathisch. De angst om mijn vrijheid te verliezen is verdwenen en ik heb er een grotere vrijheid voor terug gekregen. De vrijheid die ik zo nodig heb.
Tegenslagen kunnen je van je pad afbrengen. Meditatie en therapie hebben mij laten herkennen en laten voelen wat mijn pad is. Precieze woorden zijn daar moeilijk voor te vinden. Het gevoel is er en dat is om nooit te laten verslappen. Bij tegenslagen heb je dan altijd een kompas voor de goede richting.
Onderstroom
Net als veel anderen voel ik een onderstroom in onze tijd die tegenstellingen ogenschijnlijk vergroot, maar die de voorbode is van een grote verandering waar wij als mensheid voor staan, een overgang van ik naar wij, Ubuntu.
De pijn van bewustzijn
Het lijkt alsof we onze aardse woonplaats aan het vernietigen zijn. De waarschuwingen zijn groot en veelvuldig. De pijn soms onverdraaglijk. Het gevoel in tegenstrijd. De stress te groot.
Het keerpunt lijkt in zicht. We worden wakker uit onze zelfgenoegzaamheid en verwarring. De mensenziel, die liefde en compassie is, krijgt meer en meer toegang tot ons persoonlijk handelen en bewustzijn.
Ik voel het als een opdracht om daar een bijdrage aan te leveren. Een bijdrage aan onze heilige reis, ons spirituele Leven.
